Herhalde bu sıkışık günlerde insanın en önemli görevi kendisini hastalıktan sakınmak olduğu kadar psikolojisini de korumaktır. Eğer bu mümkün olursa çevresine de moral verebilecek, en azından manevi bir yük haline gelmeyecektir.

***

Biliyorsunuz, yakınlarda ciddi bir hastalık geçirdim ve taburcu olduğumda oldukça zayıflamış ve halsizdim. Dolayısıyla vaktimin neredeyse tamamını evde geçirmek zorundaydım. Bunun basit bir iş olmadığı da ortada. Uzun mesailerden sonra sıcacık eve gelmek başka, evde kalmak zorunda olmak başka bir şey. Psikoloji tamamen farklı işliyor.

***

Farkında olalım olmayalım, hayatımızın önemli bir bölümünü kendimizle yüzleşmekten ve can acıtıcı sorulara cevap vermekten kaçınmak için kullanırız. Belki karantina günlerini bu kaçışla yüzleşmek adına kullanmak hayatımızın en harika deneyimine dönüşebilir.

***

Ünlü Rus yönetmen Tarkovsky’ye sorulan “İnsanlara ne söylemek istersiniz?” sorusunun cevabında önemli bir yaklaşım var bu konuya dair.

“Bilmem… Sanırım yalnız olmayı öğrenmeleri gerektiğini ve kendi başlarına mümkün olduğu kadar çok zaman geçirmek için uğraşmalarını söylemek isterim. Bugünün gençlerinin hatalarından biri gürültülü, bazen neredeyse agresif etkinliklerde bir araya gelmeye çalışmaları. Kendini yalnız hissetmemek için bu başkasıyla beraber olma arzusu bence çok talihsiz bir gösterge. Her insan çocukluktan itibaren kendiyle zaman geçirmeyi öğrenmeye ihtiyaç duyar. Yalnız olması gerekmez ama kendiyle kaldığında sıkılmamalıdır. Kendi kendine kaldıklarında sıkılan insanlar bana kendilerine verdikleri değer açısından bir tehlikenin içindeler gibi gelir.”

***

Karantina günlerini büyük bir talihsizlik ya da büyük bir şans olarak görmek mümkün. Bu günler geçecek ve hepimiz karantina günlerinden çıkacağız. Ama hiçbirimiz aynı insan olmayacağız. Kimimiz kendisini keşfetmiş, hakiki sorular sormuş olarak çıkacak, kimimiz ağır depresyona girmiş olarak... İki yolun da yolcusu bizleriz. Hangisine sapacağımız tamamen bize kalmış.