Dünyanın en berbat hallerinden birisi de "cimriliktir"..

Kendisine de, etrafına da faydası olmayan tiplerin başında cimri gelir...

Umanı çoktur...

Ne ki, uman umduğuyla kalır...

Aslına bakılırsa, sadece uman değil...

Kendisi de, bir şey elde edemez bu halinden...

Zira...

Parasından en az yaralanan kişi bizzat cimri olmuştur...

Böyle olmasına karşın...

Bu sevimsiz özelliğinden dolayı eski ifadesiyle bezirgan olanına da rastlanmamıştır...

Yaptıkları yegane şey...

Para toplamaktır...

Üstelik...

Kendilerinin ölmesini isteyenlere servet yığarlar da, haberleri olmaz...

Bu yüzden olacak...

Sadi: "Cimrinin gümüşü, kendisi gömülünce topraktan çıkar" demiş...

Bazen de, uzun yıllar yığdıklarını bir çırpıda kaybederler...

Zira küçük masrafları dahi yapmaktan imtina ederler...

Ufak bir deliğin gemiyi batırması gibi, cimriler de çoğu kere minnacık bir harcama yüzünden bütünü kaybederler...

***

Cimriden fersah fersah uzak durmak lazım...l

Musibet...

Mutsuzluk bulaşıcıdır ya...

Bu da öyle...

Bir beklenti içinde olmak,  akıllı adam işi değil...

Bununla ilgili Neyzen Tevfik'in çok nefis bir tespiti var...

Bakın ne diyor...

"Gel dese de bakma cimri aşına, bir fırsat arar da kakar başına"...

Güzel değil mi?

Sadi ise... "Cimri, borç para isteyecek olan kişinin geldiğin bir fersah uzaktan görür" kaydını düşüyor.

Cimrilik ve insanlık...

Bir diğerine nakise yüklüyor...

"Hem cimrilik, hem de korkaklık mümine yakışmaz" diyerek Efendimiz de, bu hale dikkat çekiyor...

Konuya ilişkin son notumuz yine Sadi'ye ait olsun...

"Altının ne olduğunu mihenk, cimrinin kim olduğunu dilenci bilir"